Ordyński w swym dokumencie pokazującym drogę życia, walkę, dzieło i wielkość marszałka Piłsudskiego sięgnął po wszelkie dostępne materiały archiwalne: zdjęcia, fragmenty filmów, dokumenty, gazety, odezwy, mapy. Tam, gdzie brakowało ikonografii - jak np. w sekwencjach mówiących o uwięzieniu Piłsudskiego w Magdeburgu czy działalności tajnej Polskiej Organizacji Wojskowej - wprowadził inscenizację zdarzeń. Wykorzystał także pieśni wojskowe, a skomponowanie muzyki do całości zlecił Janowi Maklakiewiczowi.
Nie ograniczył się jednak do pokazania wyłącznie postaci bohatera. Przed kamerą przesuwają się twarze także innych bojowników o niepodległość, współpracowników marszałka, twórców młodej polskiej państwowości. Film jest podwójnie interesujący. Dając widzowi możliwość zobaczenia unikatowych zdjęć, uświadamia mu zarazem, jak Józefa Piłsudskiego widzieli Polacy w latach 30., a także jakie konwencje stosowali wówczas dokumentaliści - w warstwie obrazu i dźwięku oraz w komentarzu. [PAT]
Inne tytuły: „Józef Piłsudski”
Produkcja: 1935
Premiera: 18 marzec 1935
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
w roli własnej
i inni
Więcej informacji:
IMDb (angielski)
02.170324
(POL) polski,
- BRAK ILUSTRACJI -
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz