Trędowata (1936)

Ponadczasowy wyciskacz damskich łez o tragicznej miłości arystokraty ze zubożałą szlachcianką.
Dla ordynata Michorowskiego i guwernantki Stefci Rudeckiej bariery klasowe nie grają roli, liczy się tylko miłość.
Niestety, zdania tego nie podziela jego konserwatywna rodzina...

Na podstawie powieści Heleny Mniszkówny pod tym samym tytułem.

Produkcja: 1936
Premiera: 17 wrzesień 1936

Reżyseria:

Juliusz Gardan

Muzyka:

Władysław Eiger

Obsada:

Elżbieta Barszczewska

Stefcia Rudecka

Mieczysława Ćwiklińska

baronowa Idalia Elzonowska

Stanisława Wysocka

księżna Ksawera Podhorecka

Tamara Wiszniewska

Lucia, córka baronowej Elzonowskiej; w napisach imię: Mira

Zofia Lindorf

Rita Szeliżanka

Irena Malkiewicz

Melania, córka hrabiego Barskiego

Wanda Jarszewska

hrabina Ćwilecka

Alina Halska

Rudecka, matka Stefci

Maria Bożejewiczówna

Paulina, córka hrabiny Ćwileckiej

Franciszek Brodniewicz

ordynat Waldemar Michorowski

Kazimierz Junosza-Stępowski

książę Maciej Michorowski

Wacław Pawłowski

Edmund Prątnicki

Józef Węgrzyn

Rudecki, ojciec Stefci

Władysław Grabowski

hrabia Trestka

Zygmunt Chmielewski

hrabia Barski

Ludwik Fritsche

Antoni, kamerdyner Michorowskich

Józef Zejdowski

doktor

Aleksander Bogusiński

książę Podhorecki, wuj Waldemara; nie występuje w napisach

Kazimiera Horbowska

gość na balu u Michorowskich; nie występuje w napisach

Kazimierz Opaliński

nie występuje w napisach

Helena Zarembina

brzydka dama na balu; nie występuje w napisach

i inni

Notatki:
Ostatnia przedwojenna i druga z czterech adaptacji słynnej powieści Heleny Mniszkówny. W przeciwieństwie do swego niemego poprzednika, film Juliusza Gardana cieszył się nie tylko świetną frekwencją, lecz także względną życzliwością krytyki. Branżowe "Kino" donosiło: "Jest to bezsprzecznie jeden z najlepszych filmów polskich. Akcja rozwija się gładko i potoczyście, utrzymując widza w stałym napięciu. Sceny logicznie ze sobą powiązane nie grzeszą tak częstym w filmach polskich przeciąganiem nastroju. Wszystko w tym obrazie ma swój artystyczny sens".
Uwagi krytyki nie uszły dobre role dwojga protagonistów: Franciszka Brodniewicza jako Waldemara Michorowskiego i młodziutkiej Elżbiety Barszczewskiej jako Stefci Rudeckiej. Dla Barszczewskiej był to dopiero drugi występ na ekranie! Drugi i zarazem przełomowy. Zapewnił jej bowiem status gwiazdy. Kreacja Brodniewicza wzbudziła nieco mniejszy entuzjazm, ale skromniejszy talent aktor umiejętnie zatuszował idealną prezencją. "Franciszek Brodniewicz (...) jest właśnie taki, jakim w marzeniach pensjonarek powinien być narzeczony Stefci Rudeckiej: bardzo przystojny, bardzo "męski", o rasowych, nieco drapieżnych rysach twarzy, stopniowo miłością i smutkiem łagodzonych..." - zachwycał się jeden z recenzentów, znający widać na wylot gusta dorastających panien. Rozległa znajomość sztuki filmowej nie pozwoliła mu zresztą przejść obojętnie nawet nad najmniejszymi detalami: "...Mam tylko zastrzeżenia co do pocałunku, którym ordynat "wgryza się" w usta ukochanej. To nie jest pocałunek filmowy...".
Ujęcia we wnętrzach realizowano w atelier na Woli, zaś sceny plenerowe w Wilanowie. W filmie wystąpiła śmietanka ówczesnego polskiego aktorstwa. Trudno się zresztą dziwić, zważywszy, że obraz miał uświetnić dwudziestopięciolecie istnienia wytwórni filmowej "Sfinks".

Więcej informacji:
Wikipedia (polski)
Wikipedia - powieść (polski)


CIĄG DALSZY W FILMIE:

• Ordynat Michorowski (1937)

Inne ekranizacje tej samej powieści:
• Trędowata (1926)
• Trędowata (1976)
• Trędowata (1999) serial TV

03.170912/200222

---

(POL) polski,

---