Żona i nie żona (1939)

Tragedia ludzi głupich - opętanie miłosne. Porwani wirem namiętności do jednej kobiety, trzej mężczyźni cierpią i walczą, jak by nie było innych zmartwień na tym padole płaczu. W tej opowieści, pełnej ironii życiowej, widz ujrzy może nawet... samego siebie. Irena odchodzi od Zenona, swego męża, bo nie może go kochać, znieść dłużej przy sobie, bo chce być wolna. Zrozpaczony Zenon próbuje popełnić samobójstwo, rannym troskliwie opiekuje się pielęgniarka Nelly.
Milioner Geist, przyjaciel Zenona, opowiada mu o rzekomym romansie Ireny z nieistniejącym Francuzem Duvalem, którego postać wymyślił, żeby ukryć, że to właśnie on doprowadził do rozbicia jego małżeństwa, żeby ożenić się z Ireną. Tymczasem Irena wiedzie szalone życie w Paryżu, adorowana przez dawnego znajomego, niejakiego Kunickiego.
Gdy wiadomość o tym dociera do Geista, ten sprowadza ją do Warszawy, w ślad za nią podąża jednak również, zakochany w niej, Kunicki. Zenon w końcu dowiaduje się, że to Geist zrujnował jego małżeństwo, pocieszenie znajduje jednak w miłości, którą obdarzyła go Nelly. Irena natomiast zrywa z Geistem, i wyjeżdża z Kunickim do Francji.

Na podstawie powieści pod tym samym tytułem napisanej przez Stefana Kiedrzyńskiego.





Produkcja: 1939
Premiera: 28 luty 1941

Reżyseria:


Muzyka:


Obsada:
pielęgniarka Nelly
Irena, była kochanka Kunickiego
Stanisław Geist, przyjaciel Zenona
Kunicki, kochanek Ireny Wojnickiej
Ignaś, adorator baronowej
baronowa
Irena Wojnicka, żona Zenona
Mela
Zenon Wojnicki
matka Nelly
-
Ignacy, kierowca Geista
-
-
-
-
Antoni, służący Geista
Katarzyna, kucharka Geista
Roger; informacja o występie Żabczyńskiego w tym filmie pochodzi z programu reprodukowanego w serwisie Nitrofilm, w rzeczywistości sceny z udziałem aktora zostały usunięte przez niemieckich cenzorów lub montażystów
informacja o występie Leszczyńskiego w tym filmie pochodzi z programu reprodukowanego w serwisie Nitrofilm, w rzeczywistości sceny z udziałem aktora zostały usunięte przez niemieckich cenzorów lub montażystów
i inni


Notatki:
Film powstał z okazji jubileuszu 40-lecia pracy Edwarda Puchalskiego, pioniera polskiej kinematografii. Wyprodukowany przez efemeryczną wytwórnię Eros-Film poruszał modną w przedwojennej kinematografii tematykę erotyczno – psychologiczną i był jednym z ostatnich filmów wyprodukowanych i ukończonych w II Rzeczypospolitej tuż przed niemiecko-sowiecką napaścią na Polskę. Zrealizowany latem 1939 roku materiał filmowy został zmontowany pod koniec 1940 roku już przez Niemców (lub pod ich nadzorem) i trafił do kina w okupowanej Warszawie, a następnie w Krakowie. Niemcy usunęli z filmu wiele scen, o czym wiemy dzisiaj z pewnością, gdyż zachowały się wydrukowane jeszcze przed wojną programy filmowe, wymieniające w obsadzie m.in. aktorów Aleksandra Żabczyńskiego i Jerzego Leszczyńskiego. Usuwając sceny polskich aktorów, którzy nie chcieli współpracować z okupantami, Niemcy tym samym znacznie zmienili jego fabułę i tym samym skrócili czas trwania filmu o conajmniej 20 minut (możliwe nawet, że usunęli ponad pół godziny filmu). Niestety, materiały usunięte wówczas przez Niemców nie zostały do dzisiaj odnalezione i najprawdopodobniej zostały przez nich zniszczone.
Tak ocenzurowany przez Niemców film przetrwał wojnę w bardzo opłakanym stanie i z dodatkowym ubytkiem kilku minut filmu, spowodowanym nadmierną eksploatacją jego jedynej kopii podczas kinowych projekcji w czasie wojny (po wojnie nie był wyświetlany z uwagi na udział aktora Igo Syma, który okazał się zdrajcą i został podczas wojny zastrzelony przez żołnierzy AK wyrokiem polskiego państwa podziemnego).


IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)


02.171024

(POL) polski,






Brak komentarzy:

Prześlij komentarz